یادم می آِید شخص بزرگی می گفت:

خوشبختی دو نوع دارد.

یکی رفاه و یکی فلاح 

رفاه بیرونی است و فلاح درونی.

اگر رفاه داشته باشیم امّا به خوشبختی درونی نرسیم، هیچ چیز نداریم.

ابتدا خوشدل باش و با افکار مثبت روزهایت را سپری کن. سپس رفاه

داشته باش.

رفاه در کنار فلاح خوب است.

فرد دیگری هم میگفت:

ممکن است در بهترین نقطه ی کره ی زمین زندگی کنی امّا شاد نباشی و

ممکن است در بدترین نقطه ی کره ی زمین باشی و خوشبخت باشی.

پس خوشبختی به دل است.

این پست برای به یاد آوری این جمله است:

برای خندیدن وشاد بودن زمان زیادی نداریم. پس بخندیم و
شاد باشیم.